Mamo! Krzesło mnie goni!

Zalazłam w plecaku kanapki sprzed tygodnia.
Twarożek w tak krótkim czasie zdołał rozwinąć własną osobowość. Agresywną osobowość.
Zaatakowało mnie własne drugie śniadanie... z całej siły wbiło mi się ząbkami w rękę i nie chciało puścić, póki go nie rąbnęłam wazonem między oczy.
Tylko co ja mam teraz z ową istotą począć?
Rodziców utrzymuję wciaż w przekonaniu, że jadam kanapki, które dostaję do szkoły. Jeśli wrzucę więc toto do kosza, zauważą, że coś tam się rusza.
Mieszkam nad Wisłą... pozostają mi więc betonowe buciki.

Tylko, że to COŚ nie ma nóg.